शान्ति होस् पूर्ण आकाश, शान्ति होस् पृथिवी भरि
शान्ति होस् जलकुण्डैमा, होस् शान्ति जडी–बुटीमा।
शान्ति होस् रुख–पातैमा, शान्ति होस् जगतै भरि
शान्ति होस् विश्वदेवमा, होस् शान्ति ब्रह्ममा पनि ।।
म गर्छु मधुको चर्चा, धर्तीका जन हीतमा
काढ्दछु मधु धेरै म, निकाल्छु जनहीतमा।
मधुकै कुरा सोच्दैछु, विचार्छु मनमा सधैँ
मनमा मधुनै हुन्छ, मधुनै भावमा सधैँ ।।
म कोशी हुँ स्निग्धा छु स्वेता हिमाली
चतारा तिरैमा बसेँ चित्त थामी ।
म टक्कै बसें रोकिएरै वनैमा
भएँ मुग्ध सुन्दै यही दिव्य गाना ।।
चियाएर चारै दिशा तर्फ हेरे
थियो मात्र ज्योत्स्ना उसै तरफ हेरे ।
उसै भित्र सानो कुनै सुक्ष्म एक
उडी हिँड्दथ्यो देखिने त्यो अनेक ।।
नफर्की नफर्की न कुद्दै हिड्या थ्यो
परै जान लाग्या नि भन्दै हिँड्या थ्यो
घुमी गोल धर्ती यतै पो त फक्र्यो
जहाँ बस्न खोज्यो उतै फर्कियो त्यो ।
न मर्ने न मार्ने चरो एक जस्तो
उडी हिड्छ नित्यै लिई देह कस्तो
न हो सर्प त्यो काचुली फेर्छ किन्तु
न हो स्त्री न लोग्ने न हो अन्य जन्तु ।
जहाँ बस्छ त्यो हुन्छ त्यो त्यै रुपैको
जहाँ खेल्छ त्यो हुन्छ कृया त्यसैको
न बस्ने न हिड्ने न कुद्ने न उड्ने
बसे देहमा चै सवै नै ति गर्ने !
अनेकौं मिठो भावको एक ऐले
बसी अङ्गना देहमा खेल्छ जैले
रमाई रमाई उही एक हेर्छु
म बस्दा सधैँ अङ्गनानै त देख्छु ।
कथा अङ्गनाका विचित्रै छ सुनौँ
विचित्रै छ सारा कथा सार सुनौँ ।
विचित्रै छ जन्मादि कर्मै विचित्र
हुदाँ चित्तमा प्रेम सवैनै विचित्र ।।
०
बिहानै पुगे छन् पिताजी बगैचा
टिपी पुष्प धेरै खुसी भै बसेका
थियो स्वच्छ हावा चलेको नदीको
गरे पान त्यसको सुगन्धै सहितको ।
फुलै फुल त्यहाँ झपक्कै फुलेका
चमेली र चम्पा थिए ति झुलेका
थिए अन्य धेरै, थिए पारिजात
मनै हर्ष हुन्थ्यो हुँदा धेर जात ।
नजारा सुरम्य कहाँ देख्नु यस्तो
गई बस्छु भन्दै हिँडे हाँस जस्तो
पुगी मालती छेउ देखे अनौठो
झरेका फुलै को थियो एक थुप्रो ।
झरे लौ कसोरी यत्रा पारिजात
भनि छेउ पुगी उठाए हठात्
अचम्मै भए बालिका एक देखि
उठाएर लिए रुँदै काख माथी ।
दया भावले हेरि राखे मुखैमा
देखे दिव्य हासोँ र हासेँ खुशीमा
लिई पुष्प ढाकी, सुताए त्यसैमा
लिई काँधमा नै गए ति घरैमा ।
अहो ! दिव्य वाला ! खुल्यो भाग्य भन्दै
सिकाए बडाए दिदैँ प्रेम धेरै
दिए अङ्गना नाम, त्यै सुन्दरीको
खुशीले म भन्छु कथा यो तिनैको ।
अक्षय तृतीया, १७ वैशाख, २०८२
लन्डन
समकालीन साहित्य