18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
तिमी हिड्ने वाटो भरी फूलै फूलको वोट भयो
विझाउने काडा मलाई निको नहुने चोट भयो
एउटै विचार मन लिई हिडिरहन्थ्यौ हामी
त्यही बाटो छुटिट्एर उता गयौ तिमी
तिमी हिड्ने गोरेटोमा वर पीपल को बोट भयो
विझाउने काडा मलाई निको नहुने चो ट भयो
हाते मालो गरी गरी खोला खोल्छी तर्यौ
सम्झना भई त्यही माया आसुँ बनि झर्यो
तिम्रो दिलको बगैचामा फूलै फूलको बोट भयो
विझाउने काडा मलाई निको नहुने चोट भयो