18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
कसरी भुल्न सक्छुर, आधी बाटो हिडे पछि
कसरी फुल्न सक्छुर, तिम्ले जरा काटे पछि।
कहिले हासेको छुर,तिम्ले आँशुमा डुबाए पछि
खुशी काँहा मिल्छर, मुटुमा चोट लागे पछि
मनको बाध फुट्दोरहेछ,तिखा बचनले घोचे पछि
देउता पनी झुटो भाछ, बाचा कसम तोडे पछि।
रसाई दिन्छ परेलीहरु,बितेका याद बल्झे पछि
झस्कि दुख्छ रातहरु, मिठा सपनीले छाडे पछि
टुटे फुटे चाहानाहरु , फुलेको फुल झरे पछि
काँडा भयो जिन्दगानी,बिश्वासमा घात लागे पछि।