गाँउको कुरा

कविता प्रवीण खालिङ August 26, 2010, 7:44 am

---

अचेल गाँउ भुसुक्कै निदाइ पठाउँछ

झिसमिसेमा उठ्ने बानी हरायो गाँउमा

भालेको डाकमा उठ्ने क्रम टुट्दैछ

अचेल गाँउ नारा र झण्डा बोकेर शहरतिर कुद्दै छ।

0 0 0 0

अबेरसम्म सुत्छ गाँउ

शीताम्मे गोरेटो भएर एका बिहानै शहर पस्छ गाँउ

एक हातमा टेण्डरको फायल र अर्को हातमा झण्डा बोकेर

जब शहर पस्छ अचिनारू गाँउ

धनमान र धनमती भनेर होइन पार्टीको नामले चिनिन्छन्

साइनो र गाउँको माया पैसाले किनिन्छ।

0 0 0 0

पँधेरो, चौतारी र नागबेली उकालीहरू

एक तमासले भाषण जस्तो मालसिरी गाइबस्छन्

त्यसै गरि घरि-घरि भिडन्तमा परिबस्छन्

त्यत्ती मात्र कहाँ हो र उनीहरू त

चौतारीको थकान ,पँधेरोको पानी

र गोरेटोको उकालीमाथि पनि

राजनीति गरिबस्छन्।

0 0 0 0

राँको बालेर सधैं उकाली ओराली गरिबस्ने गाँउ

साइनो कै भरमा बास बस्न आइपुग्ने गाँउ

परिवारभित्रै संशयको घेरोमा परेपछि

साइनो र आत्मियता मरेपछि

शान्ति छ गाँउमा भन्नेहरू भन्छन्

तर गाँउले समसाँझै झोपडीको ढोका थुन्छन्।

0 0 0 0

हुन त गाँउको कथा-व्यथा उस्तै छ

विकासको पनि गति सुस्तै छ

तर किन किन अचेल मेरो प्यारो गाँउ

आमाको काख जस्तो ठाँउ

वैमन्यस्यता, षड्यन्त्र, नारा र भाषणको नाउँ बन्दैछ

सायद गाँउ धेरै दिन बाँच्दैन भन्नेहरू भन्दैछ।

गान्तोक, सिक्किम

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।