रूम्तेककी सोनाम

कविता प्रवीण खालिङ August 30, 2010, 7:31 pm

---

सोनाम

हिमालकी छोरी

तिम्रो आँगनमा न्यानो घाम छामेर

उभिएको छु,

धान फलेको तरेली-तरेली गह्राहरू

सुनको सपना लागेका छन्।

0 0 0 0

हो सोनाम

तिमी एका बिहानै उठेर

विश्व शान्तिको प्रे ह्वील घुमाउछ्यौं

कतै गाँउमा काम लिएर जाँदा पनि

तिम्रा कोमल औलीहरूले स्पर्श गर्दा

ध्यानमग्न प्रे ह्वील तरङ्ग भइ जिउँदा हुन्।

0 0 0 0

सोनाम

बुद्धकी छोरी

तिम्रो गाँउमा शान्ति हेरेर आएको छु

रे खोलामा तिमीले टाँगेको

प्रेमका पताकाहरू

साँच्चै विश्वासको साँघु लागेको छ।

0 0 0 0

बुद्धले छोएको

रूम्तेक भाकेर बसेकी छ्यौं

ऊँ मणि पद्मे हुँ-को सुरभि रचेकी छ्यौं।

त्यसैले सोनाम

मलाई तिम्रो रूम्तेक मनपर्छ

तिम्रो गाँउको डाँडामा

भगवान् भाकेर गाडेको लुङदर

अनि

छ्योर्तेनको मौनताले

पद्मसम्भव बौरिन्छ-बुद्ध फेरि एकपल्ट ब्यौतिन्छ।

0 0 0 0

स-साना राता गाला भएका

लामाहरूका मुहारभरि टल्कन्छन्

रातो सूर्य उदाउने सङ्केत

त्यसैले मनको गीत हो तिम्रो गाँउ

शान्ति रोप्ने-धर्म छर्ने सानो रूम्तेक

तिम्रो रूम्तेक

नलेखिएको कविता हो तिम्रो गाँउ

अनि

नरचिएको सङ्गीत हो तिम्रो प्यारो ठाँउ

अनि त

सोनाम

हिमालकी छोरी

तिम्रो आँगनमा न्यानो घम छामरे

उभिएको छु।

गान्तोक, पूर्व सिक्किम

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।