जवाफ पर्खिरहेकोछु

कविता हेमन्त परदेशी January 17, 2011, 8:09 pm

---

ओ मेरो प्रिय अरब सागर !

तिमीसंगको यो साक्षात्कारसंगै

मेरो पैतलाले भुईं टेकेको छैन आज

कपास बनेर उडेको हो कि शरीर ?

कि पखेटा लाग्यो कतै मेरो ?

सत्ते म आफैलाई नै थाहा छैन ।

किनारामा ठोक्किन आईपुगेका

तिम्रा छालहरुलाई स्पर्श गर्दै जाँदा

अनायसै आयतनहरु तन्किन्छन् मनका

आहा ! कस्तो हार्दिक समानता ?

तिम्रो छाल र मेरो मनको छचल्काईमा

सपनाको संसारमा पो छु कि ?

कि भ्रमको जालोले छोप्यो मलाई ?

आफैले आफैलाई गहिरिएर नियाल्छु म ।

तिम्रा असीमित फैलावटहरुमा

एकतमासले नजर दौडाउँदै जाँदा

अनायसै हराउन पुग्छु यौटा निराकार कल्पना भित्र

साँच्ची कति बेफिक्री बहिरहेछौ तिमी ?

उद्वेलित हुन्छु म तिम्रो उन्मुक्तता देखेर

म किन यसरी बग्न सक्दिन ?

कि, बग्न नजानेको हो मैले ?

प्रश्न उम्रन्छन् मनभरि च्याउ सरि ।

साँच्ची कति ठूलो बिरोधाभाष छ हामीबीच ?

कि, उस्तै उस्तै तरङ्गहरुमा उस्तैगरि छचल्किए पनि

एकरुपता पटक्कै छैन हाम्रा बहाइहरुमा

कारण- तिमी बहिरहेछौ आफ्नै उन्मुक्ततामा

अनि म बहिरहेछु बाध्यता र विवशतामा ।

त्यसैले, मेरो प्रिय अरब सागर !

तिमीसंग मित्रताको हात फैलाउँदैछु

कि, म पनि उन्मुक्त बनेर बहन सकूँ

आफ्नै स्वकीयतामा बेफिक्री तिमी जस्तै

के तिमी मलाई स्वीकार्न सक्छौ ?

कि, समाहित हुनु पर्छ तिमीमा स्वयं मैले ?

तिम्रै किनाराको एकछेउमा उभिएर

यही प्रश्नको जवाफ पर्खिरहेकोछु म ।

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।