जीवनको यथार्थता

कविता हेमन्त परदेशी May 1, 2011, 3:34 pm

---

न सीमितता न अपरिमितता

जीवन एक क्षणभंगुर रङ्गमञ्च

रुनु-रुवाउनु, हाँस्नु-हसाउनु

पलभरको अभिनित ख्याल ठट्टा मात्तै।

त्यसैले, राँटा-बाँझाहरु नछोडी

सकेसम्म 'हलको मेलो' पुर्‍याउनू

र उच्च चेतनाको धारिलो फालीले

जीवनलाई उर्बर र हराभरा बनाउनू ।

धान रोपेर कोदोको बाला कहिल्यै फल्दैन

तर, बिऊ राख्नु अगावै बाला बल्याउनू

र, निख्खर र निख्लम गावा रोपेर

सकेसम्म ठिमाहा हुनबाट जोगाउनू ।

उसो त मकैको बोटमा काल्पोके पनि फल्छ-ले

काँडामा पनि फूलको सुन्दरता खोज्नू

र, ऐन्दृक संवेदनको अनन्त गहिराईबाट

त्यसको स्पर्श गर्नू / अनुभूत गर्नू ।

केचनाकलनबाट सगरमाथाको उचाई नियाल्नू

र, सगरमाथाको उचाईबाट केचनाकलन पनि नियाल्नू

कतै असादृश्यता र दुर्बोधता दृष्टिगोचर भए

समभाव र समदर्शिताको बाइनोकुलरले हेर्नू ।

अनि मात्रै बुझ्नेछौ तिमीले जीवनको सार्थकता

र, बुझ्नेछौ - पीडामा किन दुख्छ / रुन्छ मान्छे?

खुशीमा किन रमाउँछ / हाँस्छ मान्छे?

अर्थात जीवनको असली यथार्थता।

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।