17 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
नारी : [ कै'ले घाम कै'ले पानी कै’ले रै'छ जीवन छायाँ ]
पुरुष : [ तर पनि उस्तै नै छ तिम्रो हाम्रो चोखो मायाँ ]
नारी : [ संझनाको हुरी चल्दा मनको दियो निभ्न खोज्छ
जति जति साँझ ढल्छ उति धेरै मुटु दुख्छ ]
पुरुष : [ उस्तै नै छ मेरो हाल’नि दिन पनि रातै देख्छु
फूलको थुँगा सजाउँ भन्छु जता ततै काँडा भेट्छु ]
नारी : [ खोजिर’न्छु सधै भरि तिमीलाई नै दायाँ बायाँ ]
पुरुष : [ जति टाढा भए पनि साथै हुन्छ तिम्रो छायाँ ]
नारी : [ स्वर्ग जस्तै सुन्दर थियो पिरतीको फूलबारी
अनायसै बन्यो आज नसोचेको काँडाघारी ]
पुरुष : [ बिर्सिएको छैन मैले सम्झनामा बाँचेको छु
तिमीबाट टाढा हुँदा आँसु पिउँदै हाँसेको छु ]
नारी : [ मैले पनि साँचेकै छु मुटु भरि तिम्रो मायाँ ]
पुरुष : [ जति टाढा उति गाढा बन्दै जाँदो रै'छ मायाँ ]
संयुक्त : [ कै'ले घाम कै'ले पानी, कै’ले रै'छ जीवन छायाँ
तर पनि उस्तै नै छ तिम्रो हाम्रो चोखो मायाँ ]