18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य

पौरख पलायन

कविता प्रवीण खालिङ February 17, 2012, 5:29 am

मिडास टच वर्तमानले

हरिनाथ फुटेको गाँउको गोरेटो कुल्चन्दै आएपछि

गाँउका आरूफुले सपनाहरू

एकाएक नाइटमेयर्समा परिणत हुन्छन्,

गाउँलाई ऐंठन पर्छ।

डाँडाको सिरेटो छिर्ने

पौढ़ शिक्षा केन्द्रको लालटिन जस्तो

ढिपढिप गाउँका इच्छाहरू

नटराज पेन्सिलको ठुटोले

व्यक्ताउन नसकेपछि

गाँउको अभ्यास पुस्तिका बाँझै बस्छ।

हलोको फाली भऩ्दा बलियो

गाउँको पौरख र पसिना

*मनरेगाको धुलोमा सोस्सिए पछि

आफ्नो पाखुरीमा विश्वास

हराइपठाउँछ गाँउ।

पुरानो मोडलको खपालु गाउँमा

चुरनको नोट जस्तो साहुलियत पसे पछि

नथाक्ने इलमहरू गल्न थालेको छ

गोरेटाहरूले भटाभट सेक्स चेञ्ज गर्दैछन्

धमाधम सड़कहरू बन्दैछन्।

बेला कुबेला गाउँलाई ओभरडोज भइबस्छ

साहुलियतको एडिक्सनले

मात्तिन्छ गाउँ ।

भर्खरै खोलिएको ब्युटिपार्लर

नयाँ साइबर क्याफेबाट फर्किएको गाउँलाई

धुलो लाग्नसक्छ,हिलो लाग्नसक्छ

ड्योड्रन्टले पसिना छेक्नु थालेपछि

गाउँबाट स्वनिर्भरको बस्तीमा अनिकाल लाग्छ

युगौ पुरानो त्यो छिप्पट पौरख आफ्नो प्यारो गाउँ छोड्न बाध्य बन्छ।

*मनरेगा- महात्मा गान्धी ग्रामीण रोजगार ग्यारेन्टी

गान्तोक

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।