हामी चुप चाप सुतिरहेछौ

कविता बसन्त श्रेष्ठ June 9, 2013, 5:27 am

---

खै छोपेर कति हिडौ

यी आँखाहरु

दृश्य बारम्बार दोहोरिरहन्छ

संघर्षशिल जीवनका यी गोरेटाहरु

बिचमा कतै अल्मलिएर हराईरहन्छ |

भ्रम पालेर मन भित्र

बिराट सागर बनेर फैलिरहन्छ

सत्य लुक्दैन भन्थे सानो छंदा

छलकपट टिक्दैन भन्थे ठुला बडा

तर अब त

लुकाचारी, दुराचारी अनि पापाचारी

झ्याँगीयेर आकाश ढाकिरहेछ

बादल फाटेर भेलले

फोहर फ्यालिने आशमा

भेल र पैर्हो संगै

आफै बग्दैगैरहेछ |

अहिंसा परोमोधर्म जप्ने हामी

हत्या, बारुद र गोलाहरू

जताततै पड्किरहेछ

दिनमा प्रष्टिएका भ्रष्टाचारी

आज निष्कलंक बनिरहेछ

झुठ,बेईमान र षड्यन्त्रकारी

आफ्नो सत्ता जमाईरहेछ |

देख्दा देख्दा अपच दृश्य

आँखा थाकिसके अब

परिबर्तनका यी आवाज

सुक्दै गैसके अब

गाउँमा मुखिया छन् छैनन्

भए पनि भागबन्डामै

व्यस्त भैरहेछन अब |

उफ् भ्रन्तिको पहाडले

उचाई नाघिरहेछ

दिग्भ्रमित बाटा किनारा लागिरहेछन

चौबाटो थुनिएर

सम्पूर्ण श्रोत बन्द भैरहेछन

अब के नै पो बाँकी रह्यो र

नौलो कुरा कसले पो दियो र

अनि परिबर्तन के नै पो भयो र ?

फगत भाषण, आस्वासन, चुनाब

धर्ना, अनसन, बन्द अनि फेरी बन्द

आखिर उही पुरानै कुरा

समय त परिबर्तनशिल छ भन्थे

सुख दुख जिबनको दुइ पाटो

म यसै सुन्थे

सकुनिको पाशाले यहाँ कहिल्यै हार्न मानेन

बिर अर्जुन शायद यहाँ जन्मदै जन्मेनन

त्यसैले हामी चुप चाप सुतिरहेछौँ |

भर्जिनिया, अमेरिका

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।