17 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य

एक टुक्रा जीवन

कविता गोपाल झापाली July 27, 2013, 4:52 am
गोपाल झापाली
गोपाल झापाली

मैले हाँस्न खोजें, तिमिले रोए जस्तो देखियो भन्यौ,

फेरि रुन खोजें, फेरि पनि हाँसे जस्तो देखियो भन्यो ।

त्यसैले अब म रुने र हाँस्ने दुवै प्रयास नगरौंला,

एक मुठि जिन्दगीन हो, मुठीमै राखौंला, बिस्कुन नबनाउँला ।

जीवन निराकार त हो आकाश जस्तै, बादलको बुट्टे बिस्कुनको मेला,

त्यहि बुट्टे चाँददार बादलको रङ् बदल्दा मेरो र उसको रङ् एउटै हुन्छ

त्यहि बेला तिमी भन्छेउ बादल र तिम्रो रङ् उस्तै भयो,

मेरो प्रतिवाद–मेरो र बादलको रङ् उस्तै भयो ।

भैगो मेरो रङ् बादललाई नदिउँला, बादलको रङ् म नलगाउँला

खुसि च्यातियोस सिमल बनेर,सियो–धान नदेउ, म कहिल्यै नसिउँला ।

म पानी जस्तै बग्नुमा मलाई ग्लानी छैन,

छाँगाबाट छङ् छङ् झर्दा पनि पछुतो छैन

तिमी टम्म पोखरीमा जमे जस्तै हुन्छ,

लेउ र लेदो चाँहि नगन्हाउनु, बरु कमल फुलाए हुन्छ

कमल हिलोमै फुल्छ, हिलोलेनै कमल हुर्काउँछ,

तिमीलाई कमल नफुलाए पनि हुन्छ भने म पानी चाँहि बन्छु,

बरु तिमी भन फुल्नै÷फुलाउनै मन भए चाँहि म पनि जमि दिउँला ।

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।