17 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य

दाइजो कविता

कविता विक्रम सुब्बा July 16, 2016, 5:22 am

मसँग दुइटा स्वस्थ आँखा छन्

मलाई एउटा भए

दुनियाँको कालो सेतो हेर्न पुगिहाल्छ

तिमी एउटा आँखा लैजाऊ

कतै बेच

त्यसले शिरबन्दी किन ।

मसँग दुइवटा लगनशील हात छन्

मलाई एउटा भए

जिन्दगीको कविता लेख्न पुगिहाल्छ

एउटा हात तिमी लैजाऊ

कतै बेच

त्यसले रङ्गीविरङ्गी चुराहरु किन ।

मसँग एक मुठी चोखो मुस्कान छ

जो मेरो ओठमा बेलायक देखिन्छ

बिक्ला कि कतै बजारमा लैजाऊ, बेच

र सपनासँग मिल्दो रङ्गको एउटा पछ्यौरा किन ।

मसँग एउटा फूलजस्तो खुशीको बिरुवा छ

जो मेरो छातीमा सप्रिन सकेको छैन

कुनै सौखिनले फूलदानीमा सजाउन किनिदेला कि ?

लैजाऊ, सौखिनहरुको प्रदेशमा बेच

त्यसैले रहर जस्तो गुन्यू चोलो किन ।

कतै नबिकेको

मसँग एक गाग्रो पसिना छ, लैजाऊ

त्यसले कपाल नुहाइदेऊ

बग्दा-बग्दै पनि नसिद्धिएको

मसँग दुइ थोपा आँसु छ,

लैजाऊ, त्यसले गोडा धोइदेऊ ।

राक्षसहरुबाट मुस्किलले जोगाइराखेको

मसँग अलिकति शुद्ध रगत छ, लैजाऊ

अक्षतासँग मुछेर निधारमा लगाईदेऊ

सम्पतीको नाममा मसँग यही कविता छ,

लैजाऊ, पछ्यौरामा दाइजो हालिदेऊ ।

मसँग आर्शिवादको एउटा ताजा थँगा छ, लैजाऊ

शिरमा राखिदेऊ, र तिम्रो तर्फबाट यति थपिदेऊ-

कि युद्ध शुरु भइसकेको हुनाले

उसको प्यारो अङ्कल

गरिबीको मोर्चा छोडेर

छोरीको विवाहमा आउनै सकेन ।

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।