18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
मनको ढोका के अलिकति खोलिदिए
नितान्त ब्यक्तिगत क्षेत्रमा प्रवेश गर्यो उसले
सबै साँध सीमा भत्काउँदै
मेरो सार्वभौम क्षेत्रमा अतिक्रमण गर्न थाल्यो
कुनै विस्तारवादी शासकले झैं ।
एक्कासी घात गरेर प्रहार गर्यो
मेरो सोच्ने मस्तिष्क
र संवेदना पाल्ने मुटुमा
त्यसपछि
फलाम पिट्ने घनले झै पिट्यो मलाई
सार्वजानिक स्थलमा
र समाचार बनाएर फोहर पार्यो
अखवारका पानाहरु ।
केस्रा केस्रा पारेर हेर्यो
मेरो मस्तिष्कलाई
जान्न चाह्यो के सोच्छ यसले भनेर ?
चिराचिरा पारेर खोतल्यो मुटु
थाहा पाउन चाह्यो
कसलाई माया गर्छु भनेर ?
टुक्रा टुक्रा पार्यो उसले मलाई
कुनै कसाहीले झैं ।
र थाहा पाउन चाह्यो उसले
यो शरिर कसका लागि बनेका हो ?
यी हातका कसका लागि काम गर्छन् ?
यी पैतला कसका लागि टेकिन्छन् ?
यी आँखा कसका लागि हेरिन्छन् ?
यी कानले कसका आवाज सुन्छन् ?
यो मुख कसका लागि बोलिन्छ ?
अनि हरेक टुक्रामा खानतलासी गर्यो
म कुन पार्टीको मान्छे हुँ भनेर ।
मेरो टुक्रिएको शरिर
छियाँछिया पारिएको मस्तिष्क र मुटु
एकाएक पुनः संगठित हुन्छन्
म जुरुक्क उठेर दुरुस्त हुन्छु
कुनै परिकथाको नायक झैं ।
ऊ हरेक पटक मलाई मारेको भ्रम पालेर बाँच्छ
म फेरि ब्यूँतिएको विश्वास गर्न नसकेर ऊ मर्छ
वर्षौदेखि हरेक दिनको संकट र षड्यन्त्र चिर्दै
ठिंग उभिएको सत्तिसालको रुख झैँ
बाँचिरहेको वर्तमान समयको म मान्छे ।
ब्रसेल्स, बेल्जियम