16 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
आज छोरीले बाबुलाई प्रश्न तेर्स्याई ।
आसै नगरेको कुरो गरेर देखाई ।
बाबा ! तिम्ले मलाई कैले मायॉं गर्यौ र ?
अनि मैले पनि तिम्लाई किन मायॉं गर्नुपर्यो र ?
म जन्मन लाग्दा प्रशव वेदनाले छट्पट्टिएकी मेरी आमा ।
कोही कतै सहारा छ कि भन्दै आँखा घुमाइरहेकी मेरी आमा ।
क़तै तिम्रो उपस्थितिको आभाश मैले पाइनँ ।
बेदनाले तड्पिरहेकी मेरी आमा ।
आँखा सँघारमै गएर ठोक्किदो हो
कतै तिमी आउँछौ कि भन्ने आस हुँदो हो ।
अगाडी जो भए पनि खोजी त तिम्रै हुँदो हो ।
तैपनि तिमी आएनौ बाबा ।
म आमाको कोखबाट बाहिर निस्कँदा पनि त ।
मलाई तिम्रो महसुस भएन त ?
त्यति बेला तिमी काहॉं थियौ बाबा ?
कतै सुन्दरीको बाहुपासमा थियौ कि ?
या कतै सुरासँगै जुवाको खालमा थियौ ?
रातभरी म आमाको अँगालोमा गुट्मुटिएर सुते ।
तिम्लाई त मैले देखिनँ !
यस्तै कति रात बिते ।
तिम्रो काख मैले खोजिरहें ।
बाबा तिम्ले मलाई पुलुक्क पनि हेरेनौ नि ।
सधैँ सबै मेरो सुश्रूषा त आमाले मात्रै गर्थिन् ।
बिहानदेखि रातीसन्म उनीमात्रै हुन्थिन् ।
तिमी त आधी रातमा भित्र पस्थ्यौ ।
अनि खैलाबैला गरेर छिमेकीको निन्द्रा भगाउँथ्यौ ।
सधैँसधै तिम्रो यस्तै क्रियाकलाप हुन्थ्यो ।
घरभित्र तिम्रो आगमन पनि अभिशाप हुन्थ्यो ।
अबत म ठूली भएँ !
सबै कुरा बुझ्ने भएँ ।
तर पनि तिम्ले मलाई देखेनौ ।
मेरा लागि कताकता काँम गर्दै हिड्ने मेरी आमा
अर्काले दिएको खाने कुरा पनि ।
खोकिलामा घुसारेर ल्याउँदै ख्वाउँने मेरी आमा ।
खै कसरी कसरी खाइनखाई मलाई ख्वाउने मेरी आमा ।
दसनँग्रा ख्याएर मलाई अँग्रेजीस्कूल पठाउने मेरी आमा ।
बाबा ! तिम्ले मलाई किन पठाएनौ ?
स्कुलको पैसा पनि त कैले तिरेनौ !
आज मैले धेरै पढें ।
राम्रो कॉंम गरेर पैसा कमाउँने बने ।
तिमीमा पनि अब त्यो जोस र जाँगर हराएछ ।
सायद बूढो भयौ कि ?
या कुनै नराम्रो रोगले च्यापेको छ ?
घरै बसेर आमाले पकाएको खान थालेछौ त ?
फेरि पनि मिठो नमिठोको कुरा गर्छौ ?
बाबा ! तिम्ले किनेर ल्याएका हौ र ?
तिम्रो बुध्दि कैले फिरेन ।
आफ्ना दोष जति सधै आमामाथि खन्याउँथ्यौ ।
कुलाङ्गार अलछिनी भन्थ्यौ ।
बातै पिच्छे आमाको पुच्छर निमठ्ने बानी कैले पनि गएन ।
सबै कुराको हद हुन्छ ।
सहनुको पनि सीमा हुन्छ ।
बाबा ! उनी त मेरी आमा हुन् ।
म सानु हुँदा कुनामा कसैले नदेख्ने गरी रुने मेरी आमा ।
अनि आजसम्म पनि रुनु पर्ने मेरी आमा ।
भो अब त म रुन दिन्न ।
मलाई मेरै आमा चाहिन्छ ।
बाबा ! तिमी त नभए पनि हुन्छ ।
मलाई मेरै अामा चाहिन्छ ।।