18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
यो संसार त रंगिन छ भन्छन मानिसहरु
हेर्न त मलाई पनि रहर छ नि
तर कसरी म त परे अन्धो मान्छे ||
रंगी –बिरंगी फूलहरु फुलेका छन रे
त्यो पारी पटिका बगैचामा,
ति फूलहरु हाथमा लिएर रमाउन मलाई पनि त रहर छ नि
तर मलाई के थाहा हुन्थ्यो ति फुलका रंगहरु कस्ता छन भनेर
आखिर म त परे अन्धो मान्छे ||
घाम नलागेको दिनमा पनि
कालो चस्मा लगाई फेसन देखायो भन्छन मलाई
के फरक हुन्छ र यहाँ दिन हो या रात उस्ता- उस्तै लाग्छ
रहरले होइन कहरले लगाएको हुँ कालो चस्मा
तर यसको अर्थ यहाँ कसले बुझ्छ र ||
घरमा बुडी बोजू कराउछिन
ढक्क - मक्क पुर्णिमाको जुन लागेको छ बाहिर आऊ भन्दै
कसलाई थाहा छ र ,
त्यो जुनको प्रकासले मेरा सारा शरीरनै उज्यालो बनाइ दिएतापनि
म भित्री भएको संसार त अँध्यारो नै हुनेछ
आखिर म त परे अन्धो मान्छे ||