के भनूँ जिन्दगी बडो मुस्किल छ,
मुटुमै गडेको अनौठो एक खिल छ ।
केवल मान्छे भेटिन्न यो सहरमा,
सिनो कुर्दै बस्ने त्यही यौटा चिल छ ।
उज्यालो अँध्यारो दुबै दर्द दिन्छन्,
अकालमै मरेको शिशुको दिल छ।
पुरै बस्ती रित्तो भएको छ अहिले,
विकासको कस्तो खाले मञ्जिल छ ?
शान्ति मात्रै जप्छौ तिमी जता गए नि,
तिमीसँग नयाँ के कुनै अपिल छ ?
चितवन ।