18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
रूँदैमा आँशुु रित्तिने भए
नबोली संसार जितिने भए
आँशुको मुल सुकेर जान्थ्यो
मनको बेथा लुकेर जान्थ्यो
सक्दिन अब राखिन माग
यतिनै थियो दैवको भाग
गरिन लाग्छ मन दुख्ने कुरा
त्यही पनि किन मन भयो झुरा
यति छ एउटा मनको ईच्छा
बुझिन मैले मनको शिक्षा
अबको आश नहुने खास
सक्दिन बाँच्न बनेर लाश ।