18 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
दुर्गा, तिमी अब केवल पौराणिक मूर्ति होइनौं
तिमी त्यो स्वर बन,जसले अन्यायको साँचो खोल्न सकोस्
तिम्रो हातमा त्रिशूल होइन, कलम र आवाजको शक्ति छ
तिमी आशाहरूलाई जोड्ने, आँट र आत्मबलको प्रतिमा हौं,
भ्रष्टाचार र बलात्कारीका विरुद्ध आगो ओकल्न नडराउनु ।
समाजलाई अँध्यारो कुनाबाट उज्यालो तर्फ डोर्याउँने
सामन्ती सोचका लुटेराहरुको घाँटी निमोठ्न तयार
तिम्रो आर्शिवादको तर्कमा शब्दभन्दा धेरै साहसको दम देखियोस् ।।
०
श्रम तिम्रो रुप हो, माटोमा पसिना बगाउँनु
विश्वभर नेपाली माटोको कथा सुनाउनु छ,
जनता लुट्ने भ्रष्टहरुको कठालो समाउने साहस बटुल्नु,
तिम्रा प्रत्येक पदचिन्हमा क्रोधको आगो
र संवेदनाको उज्यालो सँधै टल्कियोस् ।
कुसंस्कारको पर्खाल भत्काउन सक्ने आँधीजस्तै
’संस्कृति‘ तिम्रो असल व्यवहारको नाम बनोस् ।
तिम्रो पूजा र दर्शन प्रत्यक्ष गरुन, फूल चडाउन्
तर एकन्त कुना र मूर्तिमा होइन,
आम निर्धाहरुको ढुकढुकीमा तिम्रो बास होस् ।
तिम्रो स्वर अब सजीव क्रान्तिको प्रतीक बनोस्,
न कि नारीत्व अब अबला होइन,
विचारको ज्वालामुखी र विद्रोहको ज्वारभाटा बन्नुपर्छ ।।
०
अब, तिमीले चलाउने हातमा त्रिशुल होइन, किबोर्ड छ
तर सोच, युद्धको शस्त्र जस्तै गहिरो ।
तिम्रो जीवन अब रुपको वृत्तचित्र होइन,
जीवित अनबरत आन्दोलन हो,
तिमी तिनै चिहानहरूमा पुग्नु
जहाँ न्याय गाडिएको छ ।
जहाँ अस्मिता धुवाँ बनेर हराएको छ,
अब त्यो धुवाँ आगो बनेर सल्किनुपर्छ
न कि एक एक गरेर
लुटाहाहरुको समूल नष्ट हुनेगरी खरानी बनाओस् ।
तिम्रो शिक्षा नै संघर्षमा लेखिएको किताव हो,
तिम्रो हाँसो सौन्दर्य होइन,
विद्रोहको बुलन्द आवाज बन्नुपर्छ ।
‘दुर्गा’ अब केवल पूजा होइन्,
न्याय र परिवर्तनको पर्याय बनेर
संघर्षको आवाज र भविष्यको सपना बन्नुपर्छ ।।
०
खवरदार !
अब, एक्काइसौं सताब्दीका दुर्गाहरु
आदिमकालिन मूर्ति बनेर मन्दिरमा कैद रहन सक्दैनन्,
प्रत्येक प्रश्नमा अस्त्र र अत्याचार विरुद्ध बज्रबाण बनेर
विष्फोट भइरहन सक्नुपर्छ । ।