जघार तर्ने साघुर

कविता इन्द्र कुमार श्रेष्ठ February 8, 2009, 4:12 pm

---

छाती चिरेर देखाउनू

पर्दैन सम्भव

बोलीमा छैन कसैलाई विश्वास

छ त केवल त्राशमा विश्वासमा

अघाए नि छैन जीवनमा सूख

भोकाए नि केवल साथमा मात्रै दूःख

छ शंखा, त्राश र उकूसमूकूस केवल

जीवन पानी बिनाको माछो हो कि ?

मरुभुमिमा रोपिएको मखमली विरुवा?

हरक्षण तनाव, हरक्षण सकस

छैन गल्ति छैन अपराध

तर बिना निर्णयको सजाय निरन्तर

छैन निकास, छैन द्वार मूक्तिको

निराश, हतास र उजाड जनीव्नहावा बगिरहंदा

पुर्णिमाको जुन भेट्छु भन्दा त

जीवन केवल, मात्रै औंशीको रात

नदेखिएको त्रू्कसीफाइडको पीडा स्थायी

मूटू कटकट खादा पनि

मौन छन पीडा, मौन छन् छटपटी

मन क्ष विक्षत भएको असहनीय पीडा

सूनाउन नि नसकिने

नसूनाइ नि बस्न नसकिने

सून्ने सक्की स्रोता त पटक्कै नभेटिने

जीवन जंघार अघि स्तव्ध उभिएको छ

किंकर्तव्यविमुढ बूख्यंचासरी उभिएको

धमिलो पानीमा लेउसरी हेलिरहेको छ एउटै प्रश्न

जंघार तर्ने कूनै काठे साघू छैन त?

लेखकका अन्य रचना पढ्न यहाँ क्लिक गर्नुहोस ।