17 वर्षदेखि निरन्तर
समकालीन साहित्य
समकालीन साहित्य
वनपाती, तितेपाती लगायत अन्य जुनसुकै पातीको भन्दा भिन्न स्वाद, भिन्न विशेषता बोकेको पातीको नाम हो खुराफाती । बिरामी हुँदा तितेपातीको स्वाद नरुचाउनेहरुले पनि खुराफातीको स्वाद रुचाउँछन् । महभन्दा मिठो, मनभन्दा छिटो, जाउलो भन्दा लिटो हुन्छ खुराफाती खान्की । उमेर समूहमा चारखुट्टे, दुईखुट्टे लगायत तीनखुट्टे सबै मान्छेले रुचाउँछन् यसलाई
परिचयाङ्कन –
भारतीय नेपाली हास्यव्यङ्ग्य निबन्धकारको रुपमा अर्जुन निरौला असम (पानीभण्डार, विश्वनाथ निवासी) को नाम उच्चारण नगर्नु हो भने गतिलो अन्याय हुन्छ । अर्जुन निरौला असम भेकका सशक्त व्यङ्ग्यकार हुन् ।
पिता नन्दलाल निरौला र माता पवित्रा निरौलाको कोखबाट भूमिष्ठ भएका अर्जुन निरौला हास्यव्यङ्ग्य निबन्ध लेख्नुका साथै नेपाली, असमिया र हिन्दी भाषामा कविता, निबन्ध, हास्य-व्यङ्ग्य लेखी आफ्नो छुट्टै प्रतिभा मुठ्याउन सफल बहुभाषी साहित्यकार हुन्
साहित्यकार कृष्ण बजगाईंको ‘नग्न स्वप्न’ लघुकथासङ्ग्रह पढिरहँदा साँच्चै सपना नै देखिरहे जस्तो हुने रहेछ । सङ्ग्रहका अधिकांश कथाहरु स्वरै कल्पनामा आधारित छन् । कुनै सपना देखेर ब्युँझिएका, कुनै भविष्यको कल्पनामा डुबेका, कुनै बिगतमा हराएका कथाहरु छन् । सङ्ग्रहका सबै कथाहरुले पाठकलाई बाधेर अन्त्यसम्म पुर्याउन सफल छन्
“गाँस छोड़्नू साथ नछोड़्नू” भन्ने बूढ़ापाकाको भनाइ हण्ड्रेड पर्सेण्ट स्वीकार गर्दै मैले पनि सखीहरूसि साथ नछोड़्ने कसम खाएकी छु। सखीहरू भनेका अमूल्य सम्पत्ति हो। धन गुमे फेरि कमाउन सकिन्छ तर सखी गुमे त्यस्तो आँत मिल्ने मन मिल्ने सखी पाउनु गाह्रो पर्छ। सखीहरू उत्साह जोशका क्यापसुल हुन्
मेरो अध्ययन नेपाल र असमको डिगबोई भन्ने ठाउँमा भयो । मैले गौहाटी बोर्डबाट एस्.एल.सी पास गरेर नेपाल आएँ । मेरो उच्च शिक्षा पनि मैले पञ्जाव एग्रिकल्चर युनिर्भसिटी लुधियानाबाट हाँसिल गरें । मेरो जागिरे पेशा शिक्षकबाट प्रारम्भ भयो । पछि कृषि विभागमा जागिरको थालनी गरें । कृषि विभागमा जागिर थालनी भएपछि मैले सरकारी जागिरको सिलसिलामा इजिप्ट,जापान, फिलीपिन्स, थाइल्याण्ड र पुन भारतमा छोटो छोटो अवधीको तालिम र भ्रमण गरें भने नेपालका ६५ जिल्लमा पुग्न सकें
ठुलो जीउडाल, बोलीमा गाम्भीर्य, उमेरअवस्थाले प्रौढ, उसको गुरूको पहिचान यही थियो । जीउडाल, विद्वता र वैचारिक अडानलाई हृदयंगम गर्दै ऊ आफ्ना गुरुप्रति असीम श्रद्धा प्रकट गर्दथ्यो । गुरुका प्रत्येक शब्दलाई ऊ मन्त्र सम्झन्थ्यो । गुरुवाणी सुन्न हरदम लालयित हुन्थ्यो । जीवन र जगतको ऐतिहासिकताका बारेमा उसले गुरुबाट धेरै कुरा सिकेको थियो
